کد مطلب:3828 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

يك جوان چگونه مي تواند با وجود بيكاري و فشار اقتصادي اميدور باشد چرا كه آينده دغدغه اصلي جوانان است و در بعضي مواقع باعثبيماري روحي جوان مي شود؟

در پاسخ به سؤال شما نظرتان را به جوابي كه مقام معظم رهبري در پاسخ به سؤالي بيان نموده اند جلب مينماييم. انشاءا... شما نيز بتوانيد جوابتان را از بيانات نوراني مقام معظم رهبري دريافت نماييد.

سؤال ـ انتظار داريد نوجوانان براي حال و فرهنگ، اقتصاد و سياست اين مرز وبوم، چه گامي بردارند؟

جواب ـ من البته انتظار دارم كه نوجوانها ـ همان طور كه قبلاً گفتم ـ به جاي اينكه خيلي به آينده نگاه كنند، به حال نگاه كنند؛ يعني الآن شما در يك دوران طلايي زندگي مي كنيد، اين دوران ـ بين سنين ده، يازده سالگي، تا بيست و دو سه سالگي ـ حقيقتاً يك دوران طلايي است؛ دوران ياد گرفتن، آماده سازي ذهن و فكر خود براي آينده است، بخصوص كه امكانات روز دركشور ما فراهم است.

من مي ترسم كه اگر بچه ها امروز خيلي به فكر اين باشند كه فردا چه كاره خواهيم شد، در تخيلات زياد و غير عملي بروند ـ تخيلاتي كه خيلي به عمل نزديك نيست و بيشتر يك حالت موهومات و افسانه پردازي ذهني را به انسان القا ميكند ـ و از زمان حالشان بمانند.

آن چيزي كه من توصيه مي كنم، اين است كه بچه ها از استعداد خودشان، از وقت خودشان استفاده كنند؛ خوب درس بخوانند. ما بيشترين چيزي كه امروز لازم داريم، اين است كه بچه ها به طور جدي درس بخوانند.

من مي بينم با اين كه برنامه هاي مدرسه هاي ما برنامه هاي خيلي غليظ شديد پرپيماني نيست، بعضي از جوانان ما غالباً گله مي كنند كه درس، ما را خسته كرده است، نمي توانيم بخوانيم. طبق اطلاعاتي كه من دارم، در بسياري از كشورهاي ديگر ـ كشورهايي كه

امروزازلحاظ علمي و صنعتي وتكنولوژي و اينها پيشرفته تر از كشور ما هستند ـ درسهاي دوره ي راهنمايي و دبيرستان،از درسهاي مدارس ما خيلي بيشتر است ـ هم حجمش بيشترو هم دشوارتر است ـ يعني بر ذهن قابل كشش جوانها واقعاً تحميل مطلبمي كند. اين ذهن جوان، خيلي قابل كشش است، توانش براي كشيدن بار معلومات، خيلي زياد است؛ محفوظات زيادي به آنها مي دهند. من مي بينم با اين كه درسهاي موجود، از لحاظ حجم و محتوا خيلي سنگين نيست، بعضي از جوانهاي ما فرصتي براي خودشان نمي بينند كه بتوانند مطالعات جنبي بكنند؛ در حالي كه به نظر من، جوان مي تواند هم درس بخواند،هم مطالعه و هم ورزش كند.

وقتتان را صرف كارهاي جديد بكنيد و همه ي اينها جدي است ـ ورزش و بازي هم جدي است ـ براي جوان اين طور است. البته بعضي از كارها جدي نيست، فرض كنيد انسان ساعتها بنشيند ـ البته جمعاً ساعتها ـ و تبليغات تلويزيون را تماشا كنند؛ چون مثلاً بيست دقيقه قبل از اين كه فيلم را به ما نشان بدهند، تبليغات مي كنند! اين بيست دقيقه ها، خودش خيلي مي شود.

من با اين طور وقت گذراني خيلي موافق نيستم؛ كه ممكن است جمعاً ساعتها از وقت ماها را بگيرد. بعضي از كارها، كارهاي زايدي است؛ اما درس خواندن، مطالعه و ورزش كردن، كارهاي لازمي است. جوانان در اين سنين از همهي اينها مي توانند استفاده كنند و خودشان را براي آينده بسازند.

شما نگاه كنيد كه چه استعدادي خودش را در شما نشان مي دهد؛ اگر چه بايد كساني بنشينند و استعداها را در افراد كشف كنند، اما حقيقت اين است كه استعداد در وجود جوان و نوجوان، به هر شكلي خودش را نشان مي دهد. توجه مي كنيد؟ بعيد است كه انسان بااستعدادي تا سنين حدود هجده، نوزده، بيست سالگي، خودش حس نكند كه شوق و گرايش و علاقه و توانايي بيشتري براي كدام كار و به كدام سمت دارد. وقتي كه فهميديد استعدادتان در كدام طرف است ـ حالا يا خودتان كشف كرديد،يا معلم، مدرسه، يا پدر و مادر به نحوي كشف كردند ـ آن وقت به آن سمت برويد؛ هر چه مي خواهد باشد، نگوييد اين كوچك است، اين كم است.

كشور ما به همه چيز احتياج دارد. كشور به رئيس جمهور احتياج دارد، به صنعتگراحتياج دارد، وزير و طبيب هم احتياج دارد؛ هر كشوري به همه جور انساني احتياج دارد. اين طور هم نيست كه ما فرض كنيم اگر آن شغل را گرفتيم، زندگي ما بهتر خواهد شد و بعد راحت تر به اهداف زندگي خواهيم رسيد؛ نخير، اين طور هم نيست. گاهي انسان در آن جايي كه خيال نمي كند، هم زندگيش خوشتر مي گذرد، هم به هدفهاي والاي زندگي كه جلب رضاي الهي است،نزديكتر مي شود و مي تواند محصول صحيحي از زندگي خودش به دست بياورد.

بنابراين آن چيزي كه من مي توانم به جوانان و نوجوانان عزيز توصيه بكنم،اين است كه از وقت ـ از حال ـ حداكثر استفاده را بكنند البته اين هم بدون برنامه ريزي نمي شود.بايد بنشينند و با همان ذهن خودشان برنامه ريزي كنند. برنامهريزي هم يك الگوي همگاني ندارد كه من بگويم همه بايد اين طور برنامه ريزي كنند؛ نه، هركسي بر حسب وضع زندگي خانوادگي و

امكاناتش، بر حسب آن شهر و خانواده يي كه در آن زندگي مي كند، ممكن است يك جور برنامه ريزي بكند و يك جور امكان داشته باشد. همه بايد برنامه ريزي كنند و از وقتشان با برنامه، حداكثر استفاده را بكنند.

همين الآن بلاشك ماگرفتاريها و مشكلاتي در زمينه ي اقتصادي و غيره داريم، و اينها يك روز تمام خواهد شد؛ اما آن عامل تمام شدن اين گرفتاريها، جز همين روحيه ي معنوي و تمسك به اسلام و انقلاب، چيز ديگري نخواهدبود. باز هم همين دختر وپسر جوانند كه كشور را نجات خواهند داد. من بارها گفته ام كه نسل جوان، گره گشاي دوره هاي سخت و محنتهاي بزرگ است، و وقتي وارد ميدان مي شود ـ كه الحمدالله امروز هم در ميدان است ـ گرههاي ريز و سخت گشوده خواهد شد. جوانان ما، مؤمن و متدين و علاقه مند به كشورشان و علاقه مند به اسلام هستند و با سلطه ي آمريكا و با سلطه ي بيگانه مخالفند؛ همين كارساز خواهد بود. اين توطئه هايي هم كه دارند مي كنند و ترفندهايي هم كه مي شود،اثري انشاء ا... نخواهد بخشيد. انشاءالله كه خداوند هم كمك خواهد كرد. حضرت بقيه الله (ارواحنافداه) هم انشاءالله پشتيبان اين راه و اين كار و اين جوانان خواهد بود.

در خاتمه، نكته يي را هم يادآور مي شوم : اين كارهايي كه جوانان مي كنند، اينها كوچك نيست. همين درس خواندني كه من مي گويم، همين كار تحقيق، همين كار هنري، همين كار ورزشي، اينها كارهاي كوچك نيست. من خواهش مي كنم، كسي كه اين كارها را انجام مي دهد، تصور نكند كه كارش كوچك است؛ نه،همين كار در مجموعة كلان كشور، به يك عنصر تعيين كننده تبديل مي شود. فرضاً هنرمندي به تنهايي تصميم مي گيرد كه يك كار هنري برجسته ارايه بدهد. او نمي تواند بگويد كه من يك كار فردي دارم انجام مي دهم؛ خودم تنها هستم و اين كار كوچكي است؛ نه، شما كارتان را كه خوب انجام داديد،اگر صد نفر ديگر مثل شما فكر كنند، همان اعتلاي عظيم و همان كار بزرگ اتفاق خواهد افتاد. عين همين مسأله، در باب ورزش است؛ عين همين مسأله، در باب درس خواندن و در باب تحقيق است؛ عين همين مسأله، در باب كارهاي خاص جوانان است. اين، درست مثل روز راهپيمايي است. اگر همه بگويند كه حالا من يك نفر چه تأثيري دارم، اين سيل عظيم ميليوني در روز بيست و دوم بهمن يا در نماز جمعه راه نمي افتد؛ اما هر كسي احساس مي كند كه تكليف خودش را دارد انجام مي دهد. من مي خواهم تأكيد و تكرار كنم كه كار تك تك اين جوانان ـ هر جا و در هر زمينه يي كه دارند كار مي كنند؛ در زمينه ي قرآن، در زمينهي معلومات، در زمينهي معارف، در حوزه، در دانشگاه، در كتاب نويسي ـ كاري مهم است؛ همان كاري است كه ان شاء ا... كشور را به اعتلاء خواهد رساند.